Co tam, Panie, w bibliotece?

Byłam ostatnio w bibliotece. I niby nic w tym dziwnego - chodzę tam przynajmniej raz w miesiącu. Ale ostatnio mój wzrok padł na półkę z poradnikami. Oto co przyniosłam do domu:

Miodzio!!! Na razie przejrzałam je wszystkie i nacieszyłam oczy szatą graficzna i fotografiami. Teraz czekam na chwilkę czasu, aby zagłębić się w treść.

 I jeszcze jedna książka z serii poradników:

Pierogowi jesteśmy od zawsze - w domu mojego dzieciństwa były pierogi i w domu moich Dzieci też są. Każdy z nas ma te jedyne, najulubieńsze - Dzieci ruskie, Pan Mąż z kapustą i grzybami, a ja słodkie, z samym serem. Jakiś czas temu zgłębiałam temat farszu do pierogów i postaram się podzielić z Wami moimi przemyśleniami i zdobyczami w oddzielnym poście.

Nie wiem czy znacie tę książkę.

Słyszałam o niej już kilka miesięcy temu, ale dopiero przed Świętami wpadła mi w ręce, a ostatnio Kubas kupił ją sobie. Szczerze mówiąc, gdy ją zobaczyłam nie wiedziałam co myśleć... Jest to z pewnością coś, czego jeszcze nie było. Z jednej strony może być dobra zabawa, z drugiej - szkoda lasów na coś takiego... A z trzeciej strony codziennie niszczymy np. kartki zadrukowane z jednej strony (jak ja je wykorzystuję pisałam tutaj) więc czemu nie niszczyć ich w taki sposób? I jeszcze zdjęcia kilku przykładowych stron... 

 Okazuje się, że jest wiele sposobów zniszczenia papieru, m. in.:

• oblej, rozlej, nakap, napluj, chluśnij kawą tutaj
• zadźgaj tę stronę ołówkiem
• przywiąż sznurek do grzbietu dziennika bujaj dziko niech ścian nie unika
• podnieś dziennik bez pomocy rąk
• użyźniaj tę stronę. Obserwuj jej rozkład
• wykonaj naprawdę ohydny rysunek
• zrób wzory używając podkładki do tuszu i pokrojonych warzyw

i tak dalej, i tak dalej... Stron jest sporo, tak jak pomysłów na zniszczenie dziennika. Podziwiam autorkę za pomysłowość. Złamała mój schemat myślenia z szacunkiem o książkach. No dobra, o niektórych książkach. Kuba miał super zabawę wykonując polecenia, ale czy jutro będzie się bawił równie dobrze, czy znudzi się nią? To się dopiero okaże...

Od pewnego czasu czytam lektury razem z Kubą. Pomyślałam, że czas przypomnieć sobie te książki. I powiem Wam, że nie spodziewałam się, że będę  tak płakała nad losem Nemeczka z "Chłopców z Placu Broni"! I nad losem Maleńkiego Tima z "Opowieści Wigilijnej". Naprawdę podoba mi się taki powrót.Od zawsze dużo i chętnie czytam, ale szczerze mówiąc części lektur nie pamiętam, dlatego miło sięgnąć po nie ponownie.

A jakie są Wasze lektury, książki, które KONIECZNIE trzeba przeczytać? Chętnie po nie sięgnę, jeśli napiszecie ich tytuły...

Pozdrawiam z nosem w książce i kubkiem gorącej herbaty - Elwidu